یا مهدی زهرا ادرکنی

نماز، چشمه، آفتاب
در آموزه های دینی نماز به عنوان راه ارتباط بنده و خدای متعال معرفی گشته است، راهی که خدای متعال در قرآن مردم را به آن راهنمایی کرده است. در روایتی از پیامبر(ص) آمده است که فرمودند:” نماز مانند چشمه ی آب گرمی است که در خانه ی هر مسلمانی جاری است و انسان هر شبانه روز خود را در آن پنج بار شستشو می دهد.”

به راستی این روایت زیباست، تعبیراتی که در این روایت است هم زیباست. نماز در این روایت چون چشمه است که انسان می تواند خود را در آن تطهیر دهد. چشمه ای که اگر از آن استفاده نکنی ضرری به آن نمی رسد، اما به شخصی که از این چشمه استفاده نمی کند یقینا ضرر می رسد، چشمه ای که همیشگی است، اما عمر انسان مدت دار و پایان پذیر است. پس هر کس بیشتر و بهتر بتواند از این چشمه آب گرم بهره ببرد، به سود خود او خواهد بود.

یکی از سخنرانان می گفت، اگر همه مردم رو به آفتاب خانه بسازند، یا اینکه همه مردم پشت به آفتاب خانه بسازند، مشکل و نقصی برای آفتاب ایجاد نخواهد شد. نماز هم همینگونه است اگر همه افراد نماز بخوانند یا همه نماز نخوانند خلل و نقصی حتی به کمترین ذره متصور هم، در خدای متعال ایجاد نخواهد شد، بلکه این انسان است که خودش با دست خودش زمینه ضلالت خویش را فراهم می کند.