| « تحوّل اخلاقي و عملي،هدف اصلي از مجالس امام حسين (علیه السلام) | در فضیلت گریه بر حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) » |
دانشگاه عاشورا و درس مهمّ آن
مكتب انسان‌ساز عاشورا
ايّام عاشورا و ايّام سوگواري و عزاداري است و ما همانگونه كه به موضوع عزاداري امام سيّدالشّهدا (علیه السلام) همّت مي گماريم كه بسيار لازم است و مايه‌ي سعادت هر دو جهاني ماست؛ اگر تأمّل كنيم و بينديشيم، مسلّم باور خواهيم كرد كه درس گرفتن از «مكتب عاشورا» به مراتب بالاتر و لازم تر ازعزاداري تنهاست و عزاداري واقعي هم مولود درس گرفتن از مكتب انسان ساز عاشوراست .
عاشورا با ديده‌ي تحليلي اگر به آن بنگريم؛ مي بينيم مدرسه است، دارالتّعليم و دارالتّربيه است. درس ايمان و اخلاص مي دهد. درس صبر و تحمّل انحاء شدايد در راه رسيدن به هدف و مقصد اعلاي انساني مي دهد. عاشورا هم موقعيّت بسيار عظيم «دين» را در «عالم انسان» نشان مي دهد و هم موقعيّت بسيار اهمّ و اعظم وجود اقدس امام را در عالم اسلام مشخّص مي سازد.
مي توان گفت: از جمله مراتب قصور يا تقصيري كه درباره‌ي امامان داريم اين است كه ما خيال مي كنيم وظيفه‌ي ما نسبت به آن بزرگواران تنها تشكيل مجالس براي ذكر فضايل و مناقبشان در ايّام ولادت آن عزيزان و ذكر مصائب در ايّام شهادتشان مي باشد و بس! در ولادتشان جشن مي گيريم و چراغاني مي كنيم و شيريني مي خوريم. در شهادتشان لباس سياه مي پوشيم و سينه مي زنيم و گريه مي كنيم و … و حال آن كه اين كارها در عين حال كه از باب تعظيم شعائر بسيار خوب است و در صورت اخلاص در عمل ثواب هم دارد ولي اينها وظيفه‌ي اصلي نمي باشد و انجام آن براي تحصيل سعادت كافي نيست بلكه ذكر فضايل و مناقب براي اين است كه آن برگزيدگان خدا را به داشتن كمالات انساني و الهي در حدّ امكان بشناسيم و از طريق اين معرفت به آنها محبّت پيدا كنيم و بر اثر محبّت، در زندگي تابعشان باشيم. معرفت و محبّت و سپس تبعيّت، مقصود اصلي از ذكر فضايل و مناقب است كه خدا فرموده :
]لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ…[؛[1]
«همانا رسول خدا براي شما نيكوترين سرمشق است…».
وظيفه‌ي شما در مورد رسول خدا تأسّي نيكو است كه در تمام شئون زندگي، از اخلاق و اعمال او تبعيّت كنيد.
موضوعات: بدون موضوع
فرم در حال بارگذاری ...
