یا مهدی زهرا ادرکنی

السلام علیک یا اباصالح المهدی (عج)

یا صاحب الزمان (عج)!
روزها و شب ها بدون حضور تو چه سخت می گذرد. زندگی بدون حضور تو از زهر تلخ تر است.
مگر می توان بدون تو آرام و قرار داشت؟… گیاهان به اذن تو می رویند. کوه ها به واسطه ی تو
در جای خود با صلابت ایستاده اند. ستارگان و اجرام آســـمانی با فرمـــان تو در اقیانوس کیهان
شناور می باشند. دریاها، رودها، جویبارها و چشـمه ســــارها به برکت وجود تو باطراوتند و اگر
بویی از غضب تو را استشمام نمایندبه جنب و جوش و خروش در می آیندو گاه با خشک شدن
لب هایشان، نمایان گر ناخشنودی تو می باشند.
هر ذره ای از ذرات آفرینش به واســـطه ی وجــــود تو به دور محور خــــود می گردد و هر حرکت و
نظمی نشان از اثر تو دارد و همه ی آن ها از کوچک ترین ذرات تا بزرگترین اجرام کهکشان بر این
حقیقت متکی هستند که بدون تو، نه وجود و نه حرکت و نه نظمی برای آن ها از طرف خـــداوند
متعال افاضه می گردد. اما چه می شود که در این میان بسیاری می خواهند بدون تو، به اسرار
جهان آفرینش پی ببرنددر حالی که تو حجت خداوند در آن می باشی و بعضی امیدوارند تا بدون
تو به زندگی روشن دست پیــدا نمایند و بعضی می خواهند بدون تو ســــعادت و آرامش را برای
جوامع بشری فراهم نمایند…

آری آن کسانی که می خواهند زمین را بدون حجت خداوندی آباد نمایند، بدانند که نه تنها راه
به جایی نخواهند برد بلکه کره ی زمین را خراب تر هم می کنند که کردند.

اللهم عجل لولیک الفرج بحق زینب کبری (س)