یا مهدی زهرا ادرکنی

گریه های امام صادق(علیه السلام)

امام صادق (علیه السلام) به سدیر صیرفی جملات عجیبی را فرمودند.سدیر می گوید:رفتم دیدم آقا امام صادق (علیه السلام) حالت عجیبی دارند،خودشان را به خاک می مالند،گریه می کنند ومنقلب هستند.دیدم آقا می گویند:

«آقای من،آقای من!غیبت تو بستر استراحت من را جمع کرده است و خواب را از من گرفته است.»(بحارالانوار،ج51،ص219)

گفتم:آقا برای چه کسی اینطور گریه می کنید؟فرمودند:

«امام زمان(علیه السلام)»

بعد جمله ای فرمودند که در خور دقت وتدبر است،فرمودند:

«اگر امام زمان را درک کنم خدمتش را می کنم.»(بحارالانوار،ج51،ص148)

این کلام امام صادق (علیه السلام) است.همه کسانی که درباره ی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)کتاب نوشته اند این جملات را در کتاب هایشان آورده اند.(در اکمال الدین شیخ صدوق ودیگر کتب هم این جملات آمده است.)

بعد امام صادق (علیه السلام) فرمودند:

«ای سدیر،خدا به امت موسی (علیه السلام) خبر داد که قرار است چهارصد سال دیگر برای شما رهبری بیاید.امت حضرت موسی (علیه السلام) همه جمع شدند،گفتند:بچه ها را از مادر هایشان جدا کنید.حتی بچه های حیوانات را هم از مادرهایشان جدا کردند.همه شروع به ناله وضجّه وگریه نمودند که خدایا،ما رهبری را از تو می خواهیم.آنقدر به درگاه باری تعالی گریستند و التماس کردند که چهارصد سال تبدیل به دویست و سی سال شد.باز اصرار ورزیدند تا این که خداوند آن مدت را نیز بخشید و حضرت موسی (علیه السلام) آمدند.

امام صادق (علیه السلام)فرمودند:

شمانیز اگر این عمل را انجام دهید،آقا تشریف می آورند.

آیا ما حاضریم این کار را بکنبم؟