یا مهدی زهرا ادرکنی

کعبه دلتنگ تو تا روز جزا خواهد ماند

و پس از تو به تنش رخت عزا خواهد ماند

از در خانه ی ما خنده تو خواهد رفت

بغض در پنجره کوچک ما خواهد ماند

می‌گدازد دلم از اینکه چرا خواهی رفت

و آنکه از مرگ تو شاد است چرا خواهد ماند

گریه آخر تو از چه حکایت دارد

نکند روی زمین حرف خدا خواهد ماند!؟

آسمان تنگ، زمین تنگ، زمانه دلتنگ

دخترت در قفسی تنگ، رها خواهد ماند

بعد تو قلب هوادار حرم خواهد سوخت

گلی از شاخه ی افتاده جدا خواهد ماند

تا دم مرگ هوادار وصی ات هستم

کی هواخواه تو از قافله جا خواهد ماند