« تندیس مظلومیت | احساس درست یا نادرست ! » |
نار و نور و طور…
جان وتن آدمی همچون سنگ وآهن است.همانگونه که درهیچ یک ازسنگ وآهن صورتا آتش ونوردیده نمی شود،ولی چون با یکدیگربرخوردمی کنند،ازآن دوآتش پیدامی شود.
این آتش درمیان آن دووجوددارد،ولی تابایکدیگربرخورد ننمایندظهورپیدانمی کند.هم چنین درمیان تن وجان آدمی،نوری مستتراست که دراثرمجاهدات وانقطاع ازغیرحق سبحانه ظاهرمی گردد،
وچون ظاهرشود،دوعالم رابه نورخودمنورمی گردانند.
علامه طباطبائی رحمت الله علیه
لطفا تامل کنید…!
فرم در حال بارگذاری ...