یا مهدی زهرا ادرکنی

نهايت قرب امام حسين (ع ) به خداوند
پاداش پرشكوه ديگر، كه طبق روايات به زائر حسين عليه السلام ارزنى مى گردد، اين است كه هر كسى عارفانه و عاشقانه او را زيارت كند، چنان است كه گويى خدا را در عرشش زيارت نموده است .
اين كنايه از شدت قرب به خدا و اوج به كمال است و فراتر از اين مقام اين است كه به بركت زيارت حسين عليه السلام خدا از او ديدار مى كند، چرا كه در روايت آمده است كه :
هر كسى حسين عليه السلام را شب جمعه زيارت كند، زيارت خدا را درك مى كند و خدا از او ديدار مى نمايد.
روشن است كه ديدار خدا و زيارت او، كنايه از لطف خاص او و باران رحمت خدا بر اوست و كسى كه باران رحمت خدا بر او باريدن كند هرگز محروم نخواهد شد و از آن بى بهره نخواهد گشت .
با دقت در روايت كه نشانگر قرب خاص معنوى زائر حسين عليه السلام به بارگاه خداست ، به اينجا مى رسيم كه در زيارت او، پاداش و بهره اى از رحمت الهى خواهد بود كه فراتر از آن نشايد.
و در روايت ديگرى آمده است كه : هر كس مى خواهد در روز رستاخيز به خدا نظر كند بايد حسين عليه السلام را بسيار زيارت كند.
اين سه تعبير يعنى : زيارت خدا و ديدار با خدا و نظر به رحمت خدا تعبيرهاى سه گانه اى هستند كه نهايت قرب و بالاترين درجه معنوى انسان را نشانگرند. قربى كه فراتر از آن نيست و به خاطر همين نكته ظريف و عميق است كه اين ويژگى را به صورت جداگانه بحث كرديم ، چرا كه اين خود با همه پاداش هاى زيارت او برابر، بلكه بر همه آنها سر آمد است