یا مهدی زهرا ادرکنی

- الطاف خاصه الهى به امام حسين (ع )
خداى جهان آفرين ، در قلمرو الطاف خاصه اش به امام حسين عليه السلام قلب باطنى پيامبر را بدو ارزانى داشت كه خود پيام آور محبوبش فرمود:
انه مهجه قلبى حسين ، مايه حيات قلب من است .
و روح مقدس آن حضرت را بدو ارزانى داشت كه خود فرمود:
روحى التى بين جنبى . (25) حسين روحى است كه در كران وجود من است .
دل مصفا و مطهر آن حضرت را به او ارزانى داشت و او را ميوه دلش قرار داد.
مغز و انديشه بلند آن حضرت را بدو ارزانى داشت و او را مايه آرامش آن حضرت ساخت .
قدرت بينايى آن حضرت را بدو ارزانى داشت كه خود فرمود:
هنگامى كه به فرزندم حسين عليه السلام مى نگرم ، گرسنگى و اندوهم رخت بر مى بندد.
حس بويايى آن حضرت را بدو ارزانى داشت كه خود فرمود:
حسين عليه السلام گل خوشبوى زندگى من است .
نيروى پيامبر را به او ارزانى داشت كه خود مى فرمود: حسين عليه السلام طعام من است ، به گونه اى كه با نظاره به او گرسنگى و ناتوانيم از ميان مى رود.
شانه آن حضرت را به او ارزانى داشت و آن را برايش مركب ساخت .
پشت آن حضرت را بدو ارزانى داشت و آن را سوارى او ساخت .
دامان آن حضرت را بدو ارزانى داشت و آن را مربى و پرورشگاه ارزشهاى آسمانى و والاييهاى او ساخت .
زبان آن حضرت را به او ارزانى داشت و آن را براى او پربار ساخت .
دست آن حضرت را به او ارزانى داشت و انگشتانش را تغذيه كننده آن ساخت .
سينه گسترده اش را به او ارزانى داشت و آن را جايگاه امن و مجلس او ساخت .
دو لب پيامبر را بدو ارزانى داشت و آنها را وسيله نوازش و مهر ورزى بدو قرار داد.
سخن آن حضرت را بدو ارزانى داشت و آن را تمجيد كننده و سراينده سوگنامه حسين عليه السلام ساخت .
ديگر، پسر آن حضرت را بدو ارزانى داشت و آن را فداى حسين عليه السلام ساخت كه پيوسته مى فرمود:
فديت من فديته بابنى ابراهيم به فداى كسى كه پسرم ابراهيم را، فداى او ساختم