یا مهدی زهرا ادرکنی

عشق مجازی را ،راحت خدایی کنیم !!

چگونه می شود برای خداوند دوست داشت؟ میخواهم همسر و فرزندانم را برای خداوند دوست داشته باشم ولی نمیدانم چگونه؟ مؤمنین شدید ترین محبتشان برای خداست. وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه‏… (بقره165) بعضى از مردم معبودهایى غیر خدا براى خود انتخاب مى ‏کنند . نه فقط بتها را معبود خود انتخاب کرده ‏اند بلکه آن چنان به آنها عشق مى ‏ورزند که گویى به خدا عشق مى ‏ورزند اما کسانى که ایمان به خدا آورده‏ اند عشق و علاقه بیشترى به او دارند چرا که آنها مردمى اندیشمند و دانا هستند و هرگز ذات پاک او را که منبع‏ همه کمالات است رها نمى ‏کنند، هر میل و محبتى در برابر عشق خدا در نظرشان بى ارزش و ناچیز است، اصلا آنها غیر او را شایسته عشق و محبت نمى‏ بینند، جز به خاطر او، و در راه او کار نمى‏ کنند، در دریاى بیکران عشق خدا آن چنان غوطه‏ ورند که على ‏وار مى‏گویند: فهبنى صبرت على عذابک فکیف اصبر على فراقک! گیرم که بر عذاب تو صبر کنم اما با فراق و دورى تو چکنم. اساسا عشق حقیقى همیشه متوجه نوعى از کمال است، انسان هرگز عاشق عدم و کمبودها نمى‏ شود، بلکه همواره دنبال هستى و کمال مى‏ گردد و به همین دلیل آن کس که هستى و کمالش از همه برتر است از همه کس به عشق ورزیدن سزاوارتر مى‏ باشد. همانطور که آیه فوق مى ‏گوید: عشق و علاقه افراد با ایمان نسبت به خدا از عشق و علاقه بت پرستان به معبودهاى پنداریشان ریشه ‏دارتر و عمیق تر و شدیدتر است. چرا چنین نباشد آیا کسى که واقعیتى را دریافته و به آن عشق مى ‏ورزد با کسى که گرفتار خرافه و تخیل است مى‏ تواند یکسان باشد؟ عشق مومنان از عقل و علم و معرفت سرچشمه مى ‏گیرد اما عشق کافران از جهل و خرافه و خیال!. و باز به همین دلیل عشق نخست به هیچ وجه متزلزل نمى ‏گردد ولى عشق مشرکان ثبات و دوامى ندارد!(تفسیر نمونه، ج‏1، ص: 565