یا مهدی زهرا ادرکنی

عاقبت پایان رسد دوران هجران غم مخور /طلعت یارم شود روزى نمایان غم مخور /آفتاب روى جانان از افق سر مى کشد /صحنه آفاق گردد نورباران غم مخور /گر که از بیداد «دى»، «آذر» فتد بر جان تو /بشکند بیداد را لطف بهاران غم مخور /شامگاه غم سحر گردد تو بیتابى مکن /شام هجران رفت و آید وصل یاران غم مخور /بانگ شوم جغد نومیدى اگر قلبت فشرد؟ /مى رسد بر گوش آواز هزاران غم مخور! /یاس و نومیدى بیفکن، از سر کویش مرو /چنگ زن بر دامن امیدواران غم مخور/جامه عصیان و طغیان دور کن آنگه بیا
تا دهندت جامه پرهیزگاران غم مخور /پیر کنعان را بگو ایام غم پایان گرفت /مى رسد از مصر بوى شهسواران غم مخور /در طریق عشق و مستى بایدت مجنون شدن /چون چنین گشتى برندت سوى یاران غم مخور /از فراق یار غائب «ناصرا» غمگین مباش /عاقبت پایان رسد دوران هجران غم مخور!
یا اباصالح المهدی ادرکنا