یا مهدی زهرا ادرکنی

ضــــــامن آهــــــو دســتم را بــگیـــر

هـرجـــــا دلــــــی شکســـــت بـه اینـجا بیاورید*اینــجا بهشـــــت شــهر خــدا،‏شهر مشــــــهد اسـت

سلام مولام…

آقای خوبم کاش بدونی چقد بیشتر از همیشه کمت دارم،چقد بهونه داره این دل دیوونه..

من دیوونه وار با رویای مشهدی شدن و قدم زدن تو خیابونهای مشهدت چشامو میبندم و چه عاشقونه توی خواب بهم میفهمونی حواست هس بهم..چه بیتاب چسبیده بودم به ضریحت و مشبکهای ضریح رو با انگشتام حلقه کرده بودم..آقا جون همون جوری که جدیدا نرده کشیدن بود،کسی منو هل نمیداد،اذیت نمیشدم واسه زیارت داشتم لای مشبکهای ضریح در گوشی درد و دل میکردم تو هم سنگ صبورم بودی..کسی فالگوش نبود که حرفامو بعدا جار بزنه..آخ آقام خیلی شیرینه خوابای رنگی حرمت..شکر،هزار بار شکر که ازم دریغشون نمیکنی..

کاش الانم بودم..کاش توی این هوا که خنکیش دل آدمو جلا میده،پنجره خونه رویاهام رو به حرمت باز میشد و هیچی کم نبود..آخ اگه اینجور بود چه دنیای شیرینی داشتم من،چقد میبالیدم به خودم.. دلم یه گوش شنوا میخواد آقا که اینا رو درک کنه..

امام رضا..خیلی دلتنگتم و خلاصه دلم همش از این صحن به اون صحن داره پرسه میزنه..غافل نباش ازم جان جواد راه دورت..

به امید دیدار مهربون