یا مهدی زهرا ادرکنی

حالا مرا ببین وبگو شکل مادری چه گوشواره ای،چه لباسی،چه معجری از قول من بگو به عمو بعد مردنم باید برای غسل من آبی بیاوری لبهای چاک خورده تو حرف می زند تقصیر چوب بوده چنین سرخ و پرپری قدری از این محاسن خاکستری بگو غیر از تنورنیست مگر جای بهتری مانند رگ رگ تودلم ریش ریش شد جانم فدای تو،چه گلویی ،چه حنجری