یا مهدی زهرا ادرکنی

بهترین ذخیره ى قبر و قیامت
مرحوم میرزا (قدس سره) و دستمال ایشان براى روضه ى اهل بیت علیهم السلام

فقیه مقدّس، میرزاى تبریزى (قدس سره) دستمال سیاهى داشتند که مخصوص گریه بر اهل بیت (علیهم السلام) بود، ایشان مقیّد بودند که آن دستمال را در روضه ها با خود همراه داشته باشند، به ندرت این کار را فراموش مى کردند. گاهى اتفاق مى افتاد که مرحوم میرزا (قدس سره) بدون برنامه ریزى قبلى در مجلس روضه شرکت مى کردند و به همین سبب دستمال همراهشان نبود، لکن ایشان در مجالسى که خبر داشتند روضه برگزار خواهد شد، دو دستمال حمل مى کردند: یکى سیاه که مخصوص گریه بر مصائب اهل بیت (علیهم السلام) بود و اشک هاى خود را با آن پارچه ى مخصوص سیاه پاک مى کردند و دیگرى دستمال سفیدى بود که مخصوص پاک کردن بینى و دهان مبارکشان بود. ایشان مقیّد بودند که اشک خود را با آن دستمال سیاه پاک کنند و همیشه مى فرمودند: »من این دستمال را براى قبرم مى خواهم و وصیت کرده ام که آن را در قبر من جاى دهند تا براى قبر و قیامت امانى باشد«. بحمد اللَّه فرزندان مرحوم میرزا (قدس سره) موفق شدند که از آن دستمال هاى سیاه را یکى در دست مبارک و دیگرى را بر روى سینه ى ایشان جاى دهند. مرحوم میرزا (قدس سره) نمونه ى بارزى از عاشقان و محبّان اهل بیت (علیهم السلام) ، و غرق در بحر مودّت آنها بود. ایشان با حب آل محمد صلى الله علیه وآله از این دنیا به جوار اخیار عقبى پر گشود و چه زیباست لحظه ى دیدار، آن دم که ملایک و انبیاء در عالم قبر به مصافحه ى میرزا جواد قدس سره آمدند، که عبداللَّه بن عمر در حدیث طولانى از رسول خدا نقل مى کند: »… أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ صَافَحَتْهُ الْمَلَائِکَهُ وَ زَارَتْهُ أَرْوَاحُ الْأَنْبِیَاءِ وَ قَضَى اللَّهُ لَهُ کُلَّ حَاجَهٍ کَانَتْ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ کَافِراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ عَلَى الْإِیمَانِ وَ کُنْتُ أَنَا کَفِیلَهُ بِالْجَنَّهِ…«  و این مصافحه صرف ادعا نیست بلکه آن دو دستمال، گواهى صادق بر حب آن فقیه فقید است. مرحوم میرزا (قدس سره) با این اشک ریختن و ابراز محبت کردن به اهل بیت (علیهم السلام) ، به دیگران درس دادند که با تمسّک به این روش، خود را از عذاب قبر در امان دارند و گریه هاى خود را با دستمالى خاص خشک کنند که فریاد رسى باشد در قبر و قیامت و راه گشایى باشد در محشر و این دستمال ها گواهى باشد بر ابراز ارادت میرزا (قدس سره) به اهل بیت (علیهم السلام) ، هنیئاً له عاش سعیداً و مات سعیداً.