یا مهدی زهرا ادرکنی

برای او که …

ای کاش دلم فرش عبورت گردد

یک روز شرفیاب حضورت گردد

تاریخ ولادتت شود زیباتر

این جمعه اگر روز ظهورت گردد

وقتی كه عقربه های ساعت از دوازده می گذرد ، وقتی زمین آرام می شود ، وقتی كه با ستاره ها و خلوت شب تنها می شوی،وقتی روزگار آنقدر با تو غربه می شود که مدام احساس دلتنگی می کنی، آن وقت احساس می كنی نسیم خنك شب برایت پیامی آورده.

پیامی که عطر دل انگیز وجود دوست را به همراه دارد. پیامی كه پر است از عطر یاس و نرگس . پر است از قطره های ناب گلاب و پر است از لحظه های شیرین پرواز . شب است و سكوتی دل انگیز و پر از راز همه جا را فرا گرفته است…و این سکوت با نام و یاد تو، پرمعنا می شود.

سکوت شب به من می آموزد که چگونه با مولایم در خلوت خویش، حرف بزنم.راستی چه گفتم؟از چه حرف زدم؟مگر می شود! من با مولا …من با مولایم حرف بزنم؟… نمی دانم چگونه از این خلوت بنویسم . تا می نویسم « من با امام زمان … » اشك ها سرازیر می شوند .
آقا جان ! كاش می شد دست های شما را كه برای دوستی دراز شده، بگیرم و ببوسم ! كاش می توانستم سرم را در آغوش شما كه مهربانتر و گرمتر از آغوش مادر است بگذارم و زار زار گریه كنم ! برای خودم !

، برای تمامی لحظه هایی كه دلتان را با كارهایم آزردم ، برای تمام شب هایی كه برایتان دعا نكردم ؛ برای تمام صبح هایی كه به شما سلام نكردم ؛ برای تمام خوبیهایی كه از شما رسید و من به خودم نسبت دادم ؛ برای تمام بدی هایی كه به واسطه شما از من دور شد و نفهمیدم ؛ برای تمام نعمت هایی که به من دادید و قدر آن را نشناختم…برای تمام … .

یا صاحب الزمان ! مرا ببخش .

دستم را بگیر !که اگر دست لطف و مهر شما،لحظه ای از دستانم جدا شوند، می افتم ، می شكنم ، … .

مولای من ! دوستتان دارم . آن قدر كه … اصلا خودتان كه بهتر می دانید. اما بگذارید باز هم بگویم . بگذارید هزار بار بگویم :

دوستتان دارم ، دوستتان دارم … .