یا مهدی زهرا ادرکنی

ای دادخواه عترت و قرآن بیا بیا /وی زخم دین به تیغ تو درمان بیا بیا /از زخم هر شهید ندا می‌شود بلند /کای التیام زخم شهیدان! بیا بیا /تا چند شیعه نالۀ «یابن‌الحسن» زند؟ /ای شیعه را پناه و نگهبان بیا بیا /تا کی سر حسین به دروازه‌های شام /بر نی کند تلاوت قرآن؟ بیا بیا /تا کی گُلان سوختۀ وحی، پای‌شان /خونین بوَد ز خار مغیلان؟ بیا بیا /تا کی میان مقتل خون دست و پا زند/
جدّت، حسین با لب عطشان، بیا بیا /تا کی مهار ناقۀ زینب به دست شمر /با اشک چشم و موی پریشان؟ بیا بیا /تا کی ز سوز سوختن خیمه‌هایتان /در قلب شیعه آتش سوزان؟ بیا بیا /تا کی به خاک دامن گودال قتلگاه /جسم حسین، زخمی و عریان؟ بیا بیا /درمان درد عترت و قرآن ظهور توست /داروی زخم‌های فراوان! بیا بیا