یا مهدی زهرا ادرکنی

ذکری برای رهایی از نگاه به نامحرم
جناب شیخ رجبعلی خیاط ذکر « یا خَیرَحَبیبٍ و مَحبوبٍ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ و آلِه» را بعد از دیدن نامحرم موثر و کارساز می دانستند و بارها این ذکر را به اطرافیان توصیه می کردند تا از وسوسه شیطان در امان باشند. می گفتند:

«چشمت به نامحرم می افتد، اگر خوشت نیاید که مریضی! پس اگر خوشت آمد فورا چشمت را ببند و سرت را پایین بینداز و بگو: یا خیر حبیب… ؛ یعنی خدایا من تو را می خواهم، اینها چیه، این ها دوست داشتنی نیستند ، هر چه نپاید، دلبستگی نشاید…»

کمال گرایی و تعالی معنوی و روحی کلیدواژه فرهنگی عصر ظهور

مهمترین نکته کلیدی در فرهنگ سازی حکومت جهانی و تحول فرهنگی بزرگ در آن دوران زیبا ، بحث رسیدن مردم به کمال است؛

یعنی مردم تحت اقدامات و برنامه های فرهنگی و تربیتی امام مهدی به کمال واقعی خواهند رسید.

پس کلید واژه فرهنگی در عصر ظهور، کمال گرایی و رشد و تعالی معنوی و روحی مردم جهان است.

کمال نهایی همان عبودیت و قرب به خداوند است که از طریق کمالات فرعی محقق می شود . و در این راستا مردم ابتدا به کمال عقلی می رسند یعنی خرد و عقول آنها متکامل شده و بی بصیرتی از جلوی دیدگان آنها زدوده خواهد شد.

همچنین مردم به کمال اخلاقی نائل خواهند آمد که مهمترین ثمره آن معنویت، عمل صالح ، توجه به حسنات و نیکی ها و دوری از رذائل و زشتی های اخلاقی است و در نهایت کمال اجتماعی که در عدالت ظهور و بروز دارد. جایگاه ویژه ای در حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) خواهد داشت.

یعنی عدالت با تمام ابعاد و زوایای آن در جامعه بشری گسترش خواه یافت و مردم مظلوم و مستضعف جهان از زییایی ها و محاسن آن برخوردار خواهند شد.

و بر این اساس حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) خواهد توانست بر مشکلات و ناراستی های فرهنگ غلبه کند و یک فرهنگ سالم و انسانی را گسترش دهد.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

کوتاه ولی خواندنی…
در روز قیامت جبرئیل به فاطمه خطاب می کند: ای فاطمه! هرچه دوست داری از خدای خویش بخواه. فاطمه می‏گوید: “خدایا شیعیان من و فرزندانم را نجات بده". در این زمان خداوند به فاطمه می‏فرماید: “اینک در میان اهل محشر برو؛ هر کس که به تو پناهنده شود همراه تو وارد بهشت خواهد شد". در این هنگام همه مردم آرزو می کنند ای کاش فاطمی بودند.

زیارت شبانه قبر پیامبر توسط حضرت زهرا سلام الله علیها

در یکی از شب ها حال حضرت زهرا سلام الله علیها بسیار وخیم شد و عرض کرد : ( ای پسر عمو ، به من اجازه بده تا کنار قبر پدرم بروم و با او وداع کنم ، که هنگام فراق نزدیک است ). امیرالمؤمنین علیه السلام گریست و فرمود : تو در این حال هستی و نمی توانی از جا برخیزی ، حضرت زهرا عرض کرد : ( ولی مایلم با قبر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وداع کنم ). حضرت فرمود : اختیار با توست. آنگاه فاطمه سلام الله علیها همراه با امیر المؤمنین علیه السلام برخاست و حرکت کرد ، در حالیکه گاهی بر زمین می نشست و دوباره بر می خاست ، تا آنکه کنار قبر رسید.

تا دیدگان حضرت به قبر پدر افتاد ناله ای زد و فرمود : ( پدر جان ، در خاک ساکن گشته ای و از دوستان جدا شده ای و ما را به دست مسائل دشوار و مصیبت های سنگین سپرده ای ). آنگاه به گونه ای اشک ریخت که نزدیک بود قلب مبارک حضرت از جا کنده شود. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود : کمتر گریه کنید ، که می ترسم خود را هلاک کنید ) . حضرت زهرا سلام الله علیها عرض کردند : ای پسر عمو ، مرا به خاطر این گریه عفو کن ؛ چرا که فراق تلخ ترین طعم هاست ، مخصوصا فقدان پدرم که آقای پیامبران و راهنمای راه هدایت و حبیب قلبم و نور چشمم و آقایم و پشتیبانم و پناهگاهم و قوت بدنم بود.

سپس حضرت مشتی از خاک قبر برداشت و بویید و بر چشم گذاشت و این اشعار را خواند : به آن کسی که زیر خاک آرمیده بگو : اگر فریاد و صدای مرا می شنوی ، بدان که تو برای من کوهی بودی که به سایه ی آن پناهنده بودم ، ولی امروز مرا به دست دشمنانم سپرده ای.آنگاه که قُمری شبانه بر روی شاخه از غصه می گرید ، من نیز بر این روزگار تلخ اشک می ریزم.(۱)

پی نوشت ها :

۱ ـ المؤسسة الکبری عن فاطمة الزهراء سلام الله علیها ، ج ۱۵ ، ص ۱۳۰ و وفاة فاطمة الزهراء سلام الله علیها ( بحرانی ) ، ص ۶۷ .

درد دل حضرت زهرا با حسنین علیهم السلام

حضرت زهرا سلام الله علیها بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دائما سر مبارک را می بست و محزون و غمزده بود و اشک چشمانش قطع نمی شد. حضرت با یادآوری لحظاتی که پدر نزد او می آمد می گریست. روزی حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها خطاب به امام حسن و امام حسین صلوات الله علیهم اجمعین که مقابلش نشسته بودند فرمود :

پدر بزرگتان کجاست که به شما اکرام می نمود و شما را در آغوش می گرفت ؟ جدّتان کجاست که بر شما مهربانترین بود و نمی گذاشت قدمی بر زمین بگذارید ؟ پدر بزرگتان کجاست که شما را تکریم می کرد و بر دوش سوار می نمود ؟ انا لله و انا الیه راجعون. به خدا قسم ، پدر بزرگ شما و حبیب قلب من از دست رفته و دیگر نمی بینم که در این خانه را بگشاید و شما را مانند همیشه بر دوش خود سوار کند.

منابع :

۱ ـ عوالم العلوم ، ج ۱۱ ، ص ۱۰۶۶ .

۲ ـ ناسخ التواریخ ( مجلدات الخلفاء ) ، ج ۱ ، ص ۱۷۹ .

۳ ـ الاکتفاء ، ص ۲۸۰ .

۴ ـ بحار الانوار ، ج ۴۳ ، ص ۱۹۱ .

۵ ـ ریاحین الشریعة ، ج ۲ ، ص ۶۷ .