یا مهدی زهرا ادرکنی

بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین است. از امیرالمومنین ـ علیه السلام ـ روایت شده است که فرمودند:

«نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»التماس دعا

«خاطره تلخ 17 شهریور 57 و خاطره تلخ روزهاى بزرگى که بر امت گذشت، میوه شیرین سرنگونى کاخهاى استبداد و استکبار و جایگزینى پرچم جمهورى عدل اسلامى را به بار آورد. مگر نه آن است که دستور آموزنده «کُلُّ یَومٍ عاشُورا و کُلُّ أَرضٍ کَربَلاء» باید سرمشق امت اسلامى باشد. قیام همگانى در هر روز و در هر سرزمین، عاشورا قیام عدالت‏خواهان، با عددى قلیل و ایمانى و عشقى بزرگ، در مقابل ستمگران کاخ‏ نشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن است که این برنامه سرلوحه زندگى است در هر روز و در هر سرزمین. روزهایى که بر ما گذشت عاشوراى مکرر بود و میدانها و خیابانها و کوى و برزنهایى که خون فرزندان اسلام در آن ریخت، کربلاى مکرر. و این دستور آموزنده، تکلیفى است و مژده‏ اى. تکلیف از آن جهت که مستضعفان، اگر چه با عده‏ اى قلیل، علیه مستکبران، گرچه با ساز و برگ مجهز و قدرت شیطانى عظیم، مأمورند چونان سرور شهیدان قیام کنند. و مژده که شهیدان ما را در شمارشهیدان کربلا قرارداده است؛ و مژده که شهادت رمز پیروزى است.17 شهریور، مکرر عاشورا و میدان شهدا، مکررِ کربلا و شهداى ما، مکررِ شهداى کربلا و مخالفان ملت ما، مکررِ یزید و وابستگان او هستند. کربلا کاخ ستمگرى را با خون درهم کوبید؛ و کربلاى ما کاخ سلطنت شیطانى را فرو ریخت‏» (صحیفه امام، ج‏9، ص: 445و 446)

رسولُ الله صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم : لَیسَ الایمانُ بالتَّحلّی و لابالتّمنّی، لکنَّ الایمانَ ما خَلَصَ فی القلبِ و صَدَّقَهُ الأعمالُ

ایمان به صرف ادعا و آرزو نیست، بلکه ایمان آن است که خالصانه در جان و دل قرار گیرد و اعمال هم آنرا تایید کند. ميزان الحكمه ج1 ص3

23ذیقعده :زیارتی مخصوص آقا امام رضا علیه الصلاة والسلام
 ۲۳ ذیقعده روز زیارتی مخصوص آقا امام رضا علیه الصلاة والسلام است که عاشقان ودوستانش در همچنین روزی به پابوسی آن حضرت میشتابند .در این روز سه احتمال میرود یکی اینست که شاید در همچنین روزی در سال ۲۰۰ امام علیه السلام را از مدینه به مرو تبعید نمودند که حضرت موقع خروج از مدینه فرمود برای من غریب گریه کنید مردم گفتند گریه سر راه مسافر میمنت ندارد حضرت فرمودند آن مسافری که امید برگشت داشته باشد مرا در این سفر به شهادت میرسانند.( مستدرک سفینة البحار ج ۸ ص ۵۵۶ )احتمال دوم اینست که در همچنین روزی در سال ۲۰۲ مامون ملعون امام را مجبور به پذیرفتن ولایت عهدی نمود که با مخالفت شدید امام علیه السلام روبرو شد ولی مامون ملعون گفت اگر قبول نکنید آن جمعی که از شیعیانتان که در قَُل و زنجیر من هستند را دستور می دهم سر از بدنهایشان جدا کنند امام علیه السلام که از خباثت این مرد اطلاع داشت تسلیم گردیدند ولی با شرائط خیلی خاصی پذیرفتند که همگان بفهمند قبولی ولایت عهدی با رضایت امام علیه السلام نبوده بلکه به جهت حفظ جان شیعیان حضرت تن به این کار دادند. احتمال سوم اینست که در همچنین روزی در سال ۲۰۳ مامون ملعون امام را مسموم به زهر جفا نمود و حضرت را در دیار غربت به شهادت رسانید.

مسمار الشیعه ص۶

بعد از انجام واجبات ، کاری بهتر از ایجاد خوشحالی برای مؤمن ، نزد خداوند بزرگ نیست امام رضا علیه السلام
من کیستم گدای تو یا ثامن الحجج /شرمنده عطای تو یا ثامن الحجج /بالله نمی روم بر بیگانگان به عجز /تا هستم آشنای تو یا ثامن الحجج /با نام رضا به سینه ها گل بزنید /با اشک به بارگاه او پل بزنید /فرمود که هر زمان گرفتار شدید /بر دامن ما دست توسل بزنید /بر در دوست به امید پناه آمده‎ایم /همره خیل غم و حسرت و آه آمده‎ایم /چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان /لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ‎ایم.شهات امام رضا علیه السلام برشیعیان تسلیت باد.