یا مهدی زهرا ادرکنی

بهانه گیری، مانع ازدواج

اوّلین مانع ازدواج، بهانه گیری دختر و پسر یا اطرافیان آنان است. گاهی بهانه گیری موجب می شود که دختر سی ساله یا پسر چهل ساله همچنان مجرد مانده است. وقتی علّت را جویا شویم، هردو می گویند: همسر خوب پیدا نکرده ایم. در حالی که پذیرفتنی نیست که کسی همسری بیابد که صددرصد موردپسند و همسوبا خوسته های او باشد. اگر در یک ازدواج هفتاد درصدِ معیارها تأمین شود، آن زوج خوشبخت خواهند بود.

بهانه گیری در میان مقدّسین به گونه ای و در میان غیر مقدّسین به گونه ای دیگر است. ولی برآیند انواع بهانه گیری، بالا رفتن سنّ ازدواج و مجرد ماندن بسیاری از دختران و پسران است.

پیامبر اکرم (ص) بارها روی منبر می فرمودند: مردم! وقتی دخترتان به حدّ ازدواج رسید، او را شوهر دهید؛ زیرا دختر بالغ، همچون میوه رسیده به درخت است؛ حال اگر آن میوه رسیده را از درخت نچینید، از بین می رود. همچنین آن حضرت معیار اصلی ازدواج را برخورداری از دین و اخلاق دانسته اند.

«إِذَا جَاءَکمْ مَنْ تَرْضَوْنَ خُلُقَهُ وَ دِینَهُ فَزَوِّجُوهُ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَکنْ فِتْنَةٌ فِی الْأَرْضِ وَ فَسادٌ کبِیرٌ»[1] یعنی اگر همسری پیدا بشود که از نظر دین و اخلاق مناسب باشد، با او ازدواج کنید. وگرنه فتنه و فساد در جامعه اسلامی پیدا می شود.[2]

پی نوشت ها

[1] کافی، ج 5، ص 347

[2] مشق اخلاق، ص: 58-

نماز جماعت، زمینه ساز تعاون اجتماعی

نماز جماعت، عامل نزدیکی دل ها و تقویت کننده روح برادری در میان مسلمانان است. نماز جماعت، نوعی دید و بازدید بی آلایش و راهی برای آگاهی از مشکلات و نیازمندی های همدیگر و زمینه ساز تعاون اجتماعی بین آحاد مسلمانان است. نماز جماعت، نشان دهنده شوکت و قدرت مسلمانان، و عامل الفت دل ها و انسجام صفوف پرهیزگاران است. نماز جماعت، محو کننده جدایی ها، مأیوس کننده منافقان و به سان خاری در چشم بدخواهان است. نماز جماعت، باعث صفا، یک رنگی، نوع دوستی و همگرایی در میان مؤمنان است. نماز جماعت، عامل قدرت و امید است. نماز جماعت، روحیه فردگرایی، انزوا و گوشه گیری را از بین می برد و نوعی مبارزه با خودخواهی را برای نمازگزاران به ارمغان می آورد. نماز جماعت، وحدت در گفتار، وحدت در هدف، وحدت امام و قبله را به مسلمانان می آموزد.

پیامبر رحمت و نماز جماعت

نماز جماعت آن قدر اهمیت دارد که پیام آور مهر و دین، حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم اولین و آخرین نمازشان با جماعت بوده است. امام صادق علیه السلام فرمودند: «در آغاز بعثت، حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم مشغول نماز بود و آن اولین نماز جماعت او بود که امیرالمؤمنین علی علیه السلام به او اقتدا کرده بود. در این هنگام، ابوطالب و فرزندش جعفر آمدند، ابوطالب به جعفر فرمود: فرزندم، کنار پسرعموی خود برو و مشغول نماز جماعت شو. جعفر هم کنار آن حضرت مشغول نماز شدند. ابوطالب خوشحال برگشت» و این اوّل نماز جماعت بود که با حضور سه نفر اقامه شد. آخرین نمازی هم که آن حضرت با جماعت خواندند در حال بیماری بود. موقع نماز بلال اذان گفت و رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به علی و فضل بن عباس فرمودند: «زیر بغل مرا بگیرید و به سوی مسجد ببرید». وقتی آن حضرت را به مسجد آوردند، نماز را با جماعت به جا آوردند و این آخرین نماز آن حضرت بود.

تمرین اطاعت

نماز، فرصت به خدا پیوستن، و عرصه بندگی و خودسازی است. فرصت تقویت روح و جسم، پاک سازی جان، تصفیه باطن، تطهیر قلب، تمرین اطاعت، تقویت اراده، تجربه عبودیت و غلبه بر شهوت هاست. نماز، فرصتی است تا دل در چشمه زلال بندگی شست و شو یابد و با یاد حضرت دوست صفا گیرد.

نماز جماعت در خانه

یکی از کسانی که همواره به نماز جماعت اهتمام می ورزید، استادِ میرزای قمی، مرحوم سیدحسین خوانساری، بود. در حالات وی آورده اند که هرگز نماز شب و زیارت عاشورا و نماز جماعت را ترک نکرد. او هرگاه به مسجد نمی رفت، در منزل با زن و فرزند خود نماز جماعت می خواند. او هم چنین بسیار باانصاف بود و با افراد مستمند هم دردی می کرد و در اصلاح امور مسلمانان توجه ویژه ای داشت. بدین جهت، حاکم شهر خوانسار دستور داده بود تا برای ایشان یک مسجد جامع بسازند که همیشه نماز جمعه و جماعت را در آن جا برگزار کند. پس از تکمیل مسجد، آن پرهیزگار پاک طینت، همواره نماز جمعه و جماعت خویش را در آن مسجد برپا می کرد.