یا مهدی زهرا ادرکنی

جايگاه امنيّت ، در نظام اسلامى

از منظر متون اسلامى ، امنيت اجتماعى ، يكى از بزرگ ترين و گواراترين نعمت هاى الهى است كه با نعمت تن درستى و سلامت برابرى مى كند ، همه مردم به آن نياز دارند و بدون آن ، شادى در زندگى بى مفهوم است ؛ ولى با اين همه ، كمتر كسى قدر اين نعمت بزرگ را مى داند :

نِعمَتانِ مَكفورَتانِ : الأَمنُ وَالعافِيَةُ . [۱]

دو نعمت اند كه ناسپاسى مى شوند: امنيت و سلامت .

در مقابل ، نبودِ امنيت ، يكى از سخت ترين مجازات هاى الهى است . زندگى براى مردمى كه امنيت ندارند ، لذّتبخش نيست و معيار ارزش وطن ، ميزان برخوردارى آن از امنيت است ؛ بلكه چنان است كه از امام على عليه السلام روايت شده است :

شَرُّ الأوطانِ ما لَم يَأمَن فيهِ القُطّانُ . [۲]

بدترين وطن، جايى است كه ساكنانش در آن، در امان نباشند.

[۱] . ر . ك : ص ۵۰۰ ح ۴ .

[۲] . ر . ك : ص ۵۰۴ ح ۱۴ .

منبع : دانشنامه قرآن و حديث 7 سال انتشار : 1390 از صفحه 493 تا صفحه 497

امام رضا عليه السلام: دَعاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ عَلىٌّ عليه السلام: قَد أجَبْتُكَ عَلى اَنْ تَضْمَنَ لى ثَلاثَخِصالٍ . قالَ: وما هِىَ يا اَميرَالمُؤمِنينَ ؟ قالَ: لاتُدْخِلْ عَلَىَّ شَيْئا مِنْ خارِ جٍ وَ لا تَدَّخِرْعَنّى شَيْئا فِى الْبَيْتِ، وَ لا تُجحِفْ بِالْعِيالِ . قالَ : ذاكَ لَكَ يا اَميرَ الْمُؤمِنينَ ، فَاَجابـَهُعَلىُّ بنُ اَبى طالِبٍ عليه السلام ؛

مردى، امير المؤمنين عليه السلام را به ميهمانى دعوت كرد . حضرت فرمودند :مى پذيرم به شرط اين كه سه قول به من بدهى . عرض كرد : چه قولى اى امير المؤمنين؟ فرمودند : ازبيرون چيزى براى من تهيه نكنى ، حاضرى خانه ات را از من دريغ ننمايى و به زنو فرزندنت زور نگويى . عرض كرد : قبول مى كنم اى امير المؤمنين . پس على بن ابىطالب عليه السلام دعوت را پذيرفتند .
[عيون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۴۵، ح ۱۳۸]

تكميل دين با خوش اخلاقي ـ رمز موفقيت پيامبر اكرم (ص) داشتن اخلاق نيكو بوده است

يَا عَلِيُّ أَرْبَعٌ مَنْ يَكُنَّ فِيهِ كَمَلَ إِسْلاَمُهُ اَلصِّدْقُ وَ اَلشُّكْرُ وَ اَلْحَيَاءُ وَ حُسْنُ اَلْخُلُقِ.

سفارش رسول خدا صلی الله علیه و آله به أمير المؤمنين عليه السّلام :

اى على! اگر چهار خصوصيّت در كسى باشد اسلام او كامل است: راستگويى، سپاسگزارى، شرمسارى و خوش اخلاقى.

تحف العقول، ص9

عقوبت بعضي از كارها در دنيا به سرعت انجام مي شود

يَا عَلِيُّ أَرْبَعٌ أَسْرَعُ شَيْءٍ عُقُوبَةً رَجُلٌ أَحْسَنْتَ إِلَيْهِ فَكَافَأَكَ بِالْإِحْسَانِ إِسَاءَةً وَ رَجُلٌ لاَ تَبْغِي عَلَيْهِ وَ هُوَ يَبْغِي عَلَيْكَ وَ رَجُلٌ عَاقَدْتَهُ عَلَى أَمْرٍ فَمِنْ أَمْرِكَ اَلْوَفَاءُ لَهُ وَ مِنْ أَمْرِهِ اَلْغَدْرُ بِكَ وَ رَجُلٌ تَصِلُهُ رَحِمُهُ وَ يَقْطَعُهَا.

سفارش رسول خدا صلی الله علیه و آله به أمير المؤمنين عليه السّلام :

اى على! چهار كس زودتر كيفر شوند: مردى كه به او خوبى كنى و وى به جاى آن به تو بدى كند، مردى كه تو به او ستم نكرده‌اى ولى وى به تو ستم مى‌كند، مردى كه با او در انجام امرى پيمان بسته‌اى و وفادار به آن هستى در حالى كه او در صدد خيانت به توست و مردى كه تو با او صله رحم كنى ولى او با تو قطع رابطه كند.

تحف العقول، ص۹

نتیجه‌ی فوری صله رحم

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنَّ أعجَلَ الخَيرِ ثَوابا صِلةُ الرَّحِمِ؛
ثواب صِله رَحِم، زودتر از ثواب هر كار خير ديگرى مى رسد.

حكمت نامه پيامبر اعظم(ص): ج12، ص382