یا مهدی زهرا ادرکنی

ایثار و فداکاری
دفاع مقدس، گستره ای را برای آفریدن عالی ترین صحنه های با شکوه از خود گذشتگی و ایثار فرا روی رزمندگان اسلام قرار داد. هر چند زندگی راحت را رها کردن و خود را در کانون خطرِ از دست دادن جان قرار دادن و سختی های دفاع را به جان خریدن، کافی است تا همه رزمندگان را ایثارگر و فداکار بنامیم، امّا برخی از این هم فراتر رفته، در خطرپذیری جلودار، در سختی ها و تنگناهای نبرد بر دیگران پیشتاز، و در محرومیت ها پیشگام بودند. به هنگام کاستی و کمبود امکانات، به راحتی از حق خود می گذشتند و امکانات خود را به دیگری می بخشیدند. در هنگام عملیات و مجروحیت ها، مجروحی خود را از رسیدگی و مداوا محروم می کرد تا به دیگری رسیدگی شود و چه بسیار دیده شد که مجروحی به شهادت رسید تا دیگری شهید نشود و نجات بیابد. آنان به راستی مردانِ مردِ میدان نبرد بودند.

برادری و همدلی
رزمندگان، به پیروی از قرآن کریم که مؤمنان را برادر می خواند، در برابر دشمن، با صلابت و پایداری و شدّت برخورد کرده و با یکدیگر، در کمالِ صفا و صمیمیت، مهربانی و همدلی رفتار می کردند. برخورد متواضعانه و برادرانه فرماندهان با نیروهای خود، عشق و محبتِ فراوانی به وجود می آورد. رفتار صادقانه و همراه با مهر و محبت رزمندگان با یکدیگر، جبهه های جنگ را به کانونِ بزرگِ محبت و صفا و برادری تبدیل کرده بود که گرمی آن، روز به روز اعضای جدیدی را به خود جلب می کرد و سختی های سنگرها را به سایه مهر و محّبت و آسودگی بدل می ساخت. این برادری ـ که از زیباترین صحنه های جنگ و جبهه بود ـ روح تعاون و همکاری را در آنان می دمید و برای برداشتن باری از دوش جنگ و گامی به سوی پیروزی و یاری همسنگران و فرماندهان وامی داشت.

نقش زنان در سال های حماسه
نقش زنان در سال های دفاع مقدس، ستودنی است؛ زنانی که در طول هشت سال حماسه دفاع مقّدس، هم چون مردان و دوش به دوش آنان، صحنه های عشق و دلدادگی آفریدند؛ شیر زنانی که در جبهه های جنگ و یا در هنگام هجوم دشمن به شهرها، قهرمانانه ایستادند و چون مردان جنگیدند و تن به ذلّت ندادند؛ مادرانی که در دامن خود رزمنده پرورش دادند و به میدان نبرد فرستادند؛ زنانی که در اوج اسارت، آزاده بودند و چون زینب کبری علیهاالسلام صبور و مقاوم دشمن را به زانو درآوردند؛ زنانی که در پشت جبهه ها هم چون خدیجه کبری علیهاالسلام برای حمایت و پشتیبانی مالی رزمندگان اسلام، با تمام مال و توان خود به میدان آمدند، و خلاصه آنان که همگام و همراه با مردان و فرزندان خود، با تمام توان، حتی پختن نان و دوختن لباس رزمنده ها و تهیه مواد غذایی، گرمی بخش خطوط مقدم جبهه بودند؛ سربازان گمنامی که در پرده گمنامی باقی ماندند.

دفاع مقدس، صحنه هنرمندی ها
جنگ هم ویرانگر است و هم سازنده، و همین امر، عواطف گوناگون را درباره آن برمی انگیزد. در سال های پس از هشت سال حماسه دفاع مقدّس، بین جنگ و هنر و رزمنده و هنرمند، صفاتی مشترک پدیدار شد که رزمندگانِ هنرمند آفرید و هنرمندانِ رزمنده را به عرصه حفظ ارزش ها و آثار دفاع مقدّس مشتاق کرد. آنان که باید صحنه های نبرد را در عرصه های هنری خلق کنند و آثاری بیافرینند که ارزش های دفاع مقدّس را هر روز زنده تر و پویاتر و سازنده بسازد و از فراموشی برهاند. اینک ملّت هنرمند ایران، از میان سنگرها، جبهه ها و نخلستان های سوخته و خاکریزها، بناهای نو، زنده و جاودان می سازد تا دفاع مقدّس، با تمام جزئیاتش تا همیشه در تاریخ ایران و برای نسل های آینده ماندگار بماند.

عزّت و کرامت رزمندگان
از ارزش های مهم اخلاقی و به تعبیر استاد شهید مطهری، مهد اخلاق اسلامی، عزت و کرامت نفس است. سّر این اهمیّت در این است که احساس عزّت، سربلندی، کرامت نفس و بزرگواری روح، آدمی را به فضیلت ها سوق می دهد و از پستی ها و رذالت ها برکنار می دارد. قرآن کریم، عزّت و سربلندی را، تنها از آنِ خداوند متعال، پیامبر اکرم و مؤمنان می داند. رزمندگان ما با اقتدا به سرور و سالار شهیدان و آزادگان، حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السلام و سایر پیشوایان معصوم و با رهنمودهای انسان ساز حضرت امام رحمه الله ، چه در میدان نبرد، چه در حمله ها و حتی در رفتار با اسیران، عزّت و کرامت نفس یک مسلمان را به دنیا نمایاندند. آنان نمونه درخشان عزّت و کرامت بسیجی، رزمنده و مسلمان بودند.