یا مهدی زهرا ادرکنی

ثروتمندی جوان عابد

و اما راجع به عاقبت به خیری برای مثال حکایتی است که به یک جوان عابد اسرائیلی در خواب خبر دادند که خدا در نصف عمر تو را غنی { ثروتمند } و نصف دیگر فقیرت می نماید و انتخاب اینکه اول فقر باشد یا غنا { ثروتمندی } به عهده خودت است - در عالم خواب گفت مرا زنی است و باید با او مشورت کنم ( اینکه گفته اند با زن مشورت نکنید مشورت با زنانی است که عقلشان ضعیف و اهل شهوتند نه زنان صالحه که در عقل کم از مردان نیستند ) بالجمله وقتی که بیدار شد با زن صالحه اش مشورت کرد ، زن صالحه گفت بهتر است که نصف اول عمرت غنی شوی ، مرد گفت آخر عمر ضعیف می شوم ، زن گفت این طور بهتر است ، او هم قبول کرد ، از فردا غنی { ثروتمند } شد و مال می آمد زن گفت : خدا از آن طرف مال می دهد تو از این طرف انفاق کن در راه خدا - کم که نمی شود هرچه بدهی باز می آید چون وعده داده اند ، خلاصه نصفه اول عمرش تمام شد تاریخی رسید که بایستی از آن تاریخ به بعد فقیر شود ولی دید نه همانطور غنی { ثروتمند } است و مال می آید عرض کرد خدایا چطور شد که فقیر نشدم - در عالم رویا به او گفتند : چون در راه ما انفاق کردی ما بقی عمرت را هم غنا قرار دادیم یعنی در مقابل خوبی خوبی و در برابر بدی بدی است. معراج { از تالیفات شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب ره } صفحه 156

بهترین خَلقِ خدا هم خوراک پیغمبر (ص) می شود

خبر مشهوری که علامه مجلسی (ره) در جلد 9 بحارالانوار از شیعه و سنی نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود : ای علی (ع) دوستی تو ایمان و دشمنی تو کفر است.

در هر دلی که دوستی علی (ع) است ایمان هم در آنجا است و هرجا که بغض علی (ع) است از ایمان خبری نیست.

بهترین خَلقِ خدا هم خوراک پیغمبر (ص) می شود

خبری که نزد علمای شیعه و سنی مُسَلم است به یادتان بیاورم ، انس بن مالک خادم پیغمبر (ص) گفت : در خدمت رسول خدا (ص) بودم ، مرغ بریانی آماده شده بود و پیغمبر (ص) می خواست میل کند ، دست به دعا برداشت و گفت خداوندا دوست ترین بندگان نزد خودت را بفرست تا با من هم خوراک گردد.

انس گوید فاصله ای نشد که صدای دَر بلند شد ، رفتم دیدم علی بن ابیطالب (ع) است.

خود انس گوید من مایل نبودم چنین شود ، یعنی علی (ع) به عنوان دوست ترین خلائق نزد خداوند با پیغمبر (ص) هم خوراک گردد ، پرسیدم چه فرمایشی دارید ؟

حضرت فرمود : می خواهم خدمت پیغمبر (ص) برسم.

گفتم پیغمبر (ص) فعلاً سرگرم است وقت دیگری تشریف بیاورید علی (ع) رفت ، مرتبه دوم پیغمبر (ص) گفت : خدایا دوست ترین بندگانت را بفرست تا با من هم خوراک گردد.

طولی نکشید که مجدداً صدای در بلند شد و مانند دفعه ی قبل انس مانع ورود حضرت شد.

مرتبه سوم باز پیغمبر (ص) دعا کرد و صدای دَر بلندتر شد به قِسمی که خود رسول خدا (ص) شنید و دیگر انس جرات نداشت مانند دفعات قبل بکند و علی (ع) وارد شد.

رسول خدا (ص) پرسید یا علی (ع) چطور دیر آمدی ؟ عرض کرد این بار سوم است که آمده ام.

رسول خدا (ص) به انس فرمود : چرا مانع ورود علی (ع) شدی ؟ انس راستش را گفت که من خوش داشتم این فضیلت برای بستگان خودم باشد و یکی از آنها با شما هم خوراک گردد. اصول دین از تالیفات شهید آیت الله سیدعبدالحسین دستغیب (ره) صفحه 662 الی 663

وصایا و مواعظ امیرالمومنین (ع

از مرگ گریزی نیست : مولا امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند : همه از مرگ فرار می کنند ولی عاقبت به آن می رسند.هرکس سعی می کند نمیرد ولی فایده ندارد و عاقبتِ این زندگی مرگ است ، می بینید تا یک بیماری پیش می آید ، چطور دنبال طبیب و دارو می دویم اما آخر در همین جنگ و گُریز ، گرگ اجل گلویمان را میفشارد.

سفارش علی (ع) ، شرک نَوَرزید : ( و اما وصیتی الیکم فالله لاتشرکوا به شیئا ) اما نخستین سفارش من به شما این است که به خدا شرک نَوَرزید ، تنها خدا را بپرستید ، حیات از خدا موت هم از خدا ، رزق از خدا و همه چیز از خدا ، از غیر خدا کاری ساخته نیست ، پس چرا برای خدا شرک بِوَرزید ؟ خضوع و خشوع تنها برای خدا باشد ، غیر خدا را نپرستید ، هوای نفس را کنار بگذارید و برای میل خودتان کار نکنید ، مثل خود علی (ع) باشید.

از علی (ع) آموز اخلاص عمل : مکرر شنیده اید وقتی عمروبن عبدود را با ضربه ای که علی (ع) زد انداخت و روی سینه اش نشست تا سَرِ آن شجاع روزگار و پهلوان نامدار را جدا سازد ، آب دهان بر صورت مبارکش انداخت ، علی (ع) برخاست و مقداری راه رفت آن وقت بازگشت و سر او را جدا کرد.

پس از آنکه علت این کار را از او پرسیدند ، فرمود او مرا به خشم آورد ، ترسیدم اگر در آن وقت سرش را جدا سازم ، برای هوای نفسم باشد.آری ، علی (ع) مرد اخلاص است ، تا این حد مواظب است که شرک نَوَرزَد ، میل خودش را در عبادت دخالت ندهد.

اگر کسی کاری بکند تا مردم ببینند یا بشنوند و به او بارک الله بگویند ، این شرک است ، ریاء و سمعه است.

اصول دین { بخش امامت ، از تالیفات شهید دستغیب (ره) } صفحه 692 الی 693

یک سال ناراحتی به خاطر پرداخت نکردن حق الناس

مرحوم حاجی نوری در کتاب دارالسلام از مرحوم حاج سید محمد از علمای بزرگ اصفهان نقل نموده که ایشان فرموده بود ، پس از یکسال از مرگ پدرم شب در عالم روءیا { خواب } او را دیدم احوالش را پرسیدم گفت : تا کنون گرفتار بودم حالا راحت شدم .عرض کردم عجب !! سبب گرفتاریتان چه بود ؟ فرمود : هیجده قِران به مشهدی رضای سقا بدهی داشتم و فراموش کردم وصیت نمایم تا به او بدهند از وقتی که مُردم تا کنون گرفتار بودم ولی دیروز مشهدی رضا مرا حلال کرد ، لذا راحت شدم.

جناب سید محمد از نجف اشرف که این خواب را می بیند به برادرانش در اصفهان می نویسد که من چنین خوابی دیدم تحقیق کنید اگر پدرم به کسی بدهی دارد بپردازید.دنبال سقاباشی می روند از او قضیه را می پرسند می گوید ، آری من مبلغ هیجده قِران طلبکار بودم و پس از مرگ آن بزرگوار چون سند نداشتم پولم را مطالبه نکردم چون بی فایده بود و از من طلب سند می کردند تا یکسال گذشت در فکر رفتم که سید هر چند کوتاهی کرد و به من سند نداد و وصیت هم نکرد که قرض او را وُراث اداء نمایند ، ولی به خاطر جدش او را حلال می کنم تا گرفتار نباشد.

فرزندان آن مرحوم هیجده قِران را به او می پردازند ولی سقا نمی گیرد و می گوید چیزی را که بخشیده ام نمی توانم بگیرم.

بهشت جاودان ( تفسیر سوره شریفه الرحمن ) صفحه 288 { از تالیفات حضرت آیت ا… شهید سید عبدالحسین دستغیب (ره) }

مهمترین اعمال این ماه

شب اوّل:

این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخى واقع شد و آن این که در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از مکّه به قصد هجرت به سوى مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مۆمنان على(علیه السلام) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خوابید

آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ ؛ بعضى از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودى خدا مى فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است»(1) در حقّ آن حضرت نازل شد.(2)

سال هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلى عظیم در جهان اسلام روى داد.

1- روزه گرفتن به شكرانه سلامتی پیامبر اعظم و امیرمۆمنان از گزند كفار و مشركان در اول ربیع‏الاول.

2- خواندن زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) در این روز.

روزه، كه براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمّه معصومین(علیهم السلام)آمده است: كسى كه روز هفده ربیع را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب روزه یكسال را مقرّر مى فرماید

روز هشتم:

در روز هشتم ربیع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام) طبق روایتى واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بن الحسن ـ عجّل الله تعالى فرجه الشریف ـ آغاز گردید.(3)

در این روز شایسته است زیارت امام حسن عسکری علیه السلام خوانده شود.

روز دهم :

روز ازدواج رسول خدا(صلى الله علیه وآله) با حضرت خدیجه کبرى(علیها السلام) است در حالى که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) 25 ساله بود و حضرت خدیجه(علیها السلام)40 ساله. به همین مناسبت روزه این روز به عنوان شکرگزارى مستحب شمرده شده است.(4)

روز دوازدهم:

این روز مطابق نظر مرحوم شیخ کلینى و مسعودى و همچنین مشهور میان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبىّ مکرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)است.(5)

همچنین در این روز، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) بعد از 12 روز که مسیر راه میان مکّه و مدینه را پیمود وارد مدینه گردید.(6) و نیز روز انقراض دولت بنى مروان در سال 132 است.(7)

اعمال مستحب در این روز به شكرانه انقراض دولت اموی دو مورد است:

1- روزه گرفتن.

2- دو ركعت نماز مستحبی كه در ركعت اول بعد از حمد، سه بار سوره كافرون و در ركعت دوم بعد از حمد سه بار سوره توحید خوانده می‏شود.
ربیع الاول

روز چهاردهم:

در سال 64 در چنین روزى، یزید بن معاویه به هلاکت رسید.(8)

وى پس از سه سال و نُه ماه خلافت که همراه با جنایات عظیمى بود - که مهمترین آن واقعه کربلا و شهادت ابى عبداللّه الحسین(علیه السلام) و یارانش مى باشد - در سنّ سى و هفت سالگى در منطقه «حوران» زندگى ننگینش به پایان رسید جنازه اش را در دمشق دفن کردند ولى اکنون اثرى از او نیست.(9)

شب هفدهم:

طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(صلى الله علیه وآله) است و شب بسیار مبارکى است.(10)

1) غسل به نیّت روز هفدهم ربیع الاوّل.(فلاح السائل، صفحه 61 )

2) روزه: كه براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمّه معصومین(علیهم السلام)آمده است: كسى كه روز هفده ربیع را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب روزه یكسال را مقرّر مى فرماید.(اقبال، صفحه 603 )

3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال كردن مۆمنان و به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن.(همان مدرک )

4) زیارت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از دور و نزدیک در روایتى از آن حضرت آمده است: هر كس بعد از وفات من، قبرم را زیارت كند مانند كسى است كه به هنگام حیاتم به سوى من هجرت كرده باشد، اگر نمى توانید مرا از نزدیك زیارت كنید، از همان راه دور به سوى من سلام بفرستید (كه به من مى رسد).(همان ص 604)

5) زیارت امیر مۆمنان، على(علیه السلام) نیز در این روز مستحب است با همان زیارتى كه امام صادق(علیه السلام) در چنین روزى كنار ضریح شریف آن حضرت(علیه السلام) وى را زیارت كرد.(همان مدرک، صفحه 608 ) (این زیارت در بخش زیارات، مفاتیح آمده است).

6) تكریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تكریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امكان و سرور همه ممكنات حضرت نبىّ اكرم(صلى الله علیه وآله) سفارش بسیار كرده است.()

بر انسان مسلمان كه برترى رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) را قبول داشته و مراقب رفتار با مولایش مى باشد واجب است در این ماه به شکرانه ارازنی شدن آن نعمت بزرگ به عبادتی از سر شور و اشتیاق بپردازد،گرچه عبادات شبانه روزی عالمیان هرگز در خور چنین نعمتی نخواهد بود اما “آنچه سعی است ما در طلبش بنماییم”

بنابراین، سزاوار است مسلمین با برپایى جشن ها و تشكیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبىّ مكرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)، سیره و تاریخ زندگى او آشنا شوند و از آن، براى ساختن جامعه اى اسلامى و محمّدى بهره كامل گیرند.

همچنین یکسال قبل از هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله)، در چنین شبى معراج آن حضرت صورت گرفت.(11)

روز هفدهم:

همان گونه که گفتیم مشهور میان علماى امامیّه آن است که روز هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(صلى الله علیه وآله) است و معروف آن است که ولادتش در مکّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است.(12) (عام الفیل سالى است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولى همگى نابود شدند).

همچنین در چنین روزى در سال 83 هجرى قمرى، ولادت امام صادق(علیه السلام) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز افزوده شده است.(13)

ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم انگیز و اندوهبار شهادت امام حسن عسکرى(علیه السلام)است، ولى از آن جا که میلاد مبارک حضرت ختمى مرتبت رسول گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مطابق روایت معروف، در هفدهم این ماه و طبق روایت غیرمعروف، در دوازدهم آن واقع شده و میلاد حضرت صادق(علیه السلام) نیز در هفدهم این ماه است، ماه شادى و جشن و سرور است.

از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) که سرچشمه دگرگونىِ عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوکت مسلمین شد، و همچنین داستان «لیلة المبیت» در این ماه واقع گردیده، و آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز مى باشد در مجموع از ماههاى بسیار پربرکت و پرخاطره است، که سزاوار است، همه علاقه مندان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.

پی نوشت ها :

1. سوره بقره، آیه 207.

2. اقبال الاعمال، صفحه 592 و تفسیر نمونه، جلد 2، صفحه 78.

3. کافى، جلد 1، صفحه 503.

4. اقبال، صفحه 599.

5. زاد المعاد، صفحه 412.

6. اقبال، صفحه 599 و کامل ابن اثیر، جلد 2، صفحه 7 (حوادث سال اوّل هجرت).

7. مصباح المتهجّد، صفحه 791.

8. اقبال، صفحه 601 (سیّد بن طاووس، در همین کتاب از شیخ مفید، استحباب روزه در این روز را به خاطر هلاکت یزید نقل کرده است).

9. تتمة المنتهى، صفحه 64.

10. مصباح المتهجّد، صفحه 791 و اقبال، صفحه 603.

11. اقبال، صفحه 601.

12. مصباح المتهجّد، صفحه 791 و اقبال، صفحه 603.

13. بحارالانوار، جلد 47، صفحه 1، حدیث 2.

منابع: کتاب ارزنده المراقبات مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد ملكى تبریزى (ره)