یا مهدی زهرا ادرکنی

رخدادهاى پس از مهدى(عليه السلام)

جُرْم « كعب » و راويان دربارى در درهم و برهم كردن چهره زمان آينده

در مقالات مربوط به دجال ، برخى از كارهاى تخريبى « كعب » و شاگردانش گفته شد . آنها با استفاده از «تلمود» و پندارهاى خودشان ، دروغ هايى را درباره رخدادهاى پس از مهدى(عليه السلام) ، داخل فرهنگ مسلمانان كردند و چرت پرت هاى يهود و تصورات خود را با بشارت هاى پيامبر درباره مهدى و نزول عيسى(عليه السلام) درآميختند كه به برخى از آنها درباره دجال و فتح قسطنطنيه و نشانه هاى قيامت اشاره می کنیم

ابن حماد از كعب نقل مى كند : آسمانيان و زمينيان و پرندگان هوا بر « منصور مهدى » سلام و صلوات مى فرستند . بيست سال گرفتار جنگ با روم و نبردهاى بزرگ مى شود ، سپس وى و دو هزار همراهش كه همگى فرمانده و پرچمدارند در نبرد بزرگى شهيد مى شوند . مسلمانان پس از مصيت درگذشت رسول خدا(صلى الله عليه وآله) ، به چنين مصيبت عظيمى گرفتار نيامده بودند !

ابن حماد آورده است كه عبدالله بن عمرو عاص شنيد كه معصوم(عليهم السلام) مى گفت : پس از جابر ، مهدى مى آيد ، بعد منصور ، سپس سلام ، بعد فرمانده گروه هاى كوچك !

ابن حماد از عبدالله بن عمر آورده است : سه امير پشت سر هم تمام سرزمين ها را فتح مى كنند و همگى صالح و شايسته اند : جابر ، بعد مفرح ، سپس فرمانده گروه هاى كوچك . چهل سال مى مانند اما پس از آنان ديگر خيرى در دنيا نيست .

گشايش همگانى با مرگ حاكم

نعمانى از ابو بصير از ابو عبد الله(عليه السلام) آورده است : وقتى مردم در عرفات هستند ، شخصى سوار بر شتر ماده اى مى آيد و مرگ خليفه را خبر مى دهد ; با مرگ خليفه براى آل محمد و تمام مردم گشايش ايجاد مى شود .

به گزارش موعود، نعمانى از حسين بن مختار آورده است : به خاطر بسپار كه هلاكت فلانى (نام مردى از بنى العباس ) ، خروج سفيانى ، كشته شدن نفس زكيه ، فرو رفتن لشكر در زمين و سروش آسمانى (از نشانه هاى ظهورند) . پرسيدم : سروش چيست ، آيا منادى است ؟ گفت : آرى و به وسيله آن صاحب الأمر شناخته مى شود . سپس افزود : گشايش تمام آن است كه فلانى هلاك شود . اثبات الهداة 3/736 ; بحار 52/234 .

الغيبه طوسى از ابو بصير آورده است كه شنيدم ابوعبدالله فرمود : هر كسى مرگ عبدالله را براى من تضمين كند ، ظهور قائم را برايش تضمين مى كنم . سپس افزود : وقتى عبدالله بميرد ، مردم پس از او گِرْد احدى جمع نمى شوند و به خواست خدا اين امر (=حكومت) جز به امامتان نخواهد فرجاميد . ديگر هيچ حكومتى چند سال پايدار نمى ماند و حكومت ها ماهيانه و روزانه خواهند بود . پرسيدم: زمان ظهور طول مى كشد؟ فرمود : هرگز !

درخواست معرفت آن حضرت و دعای غریق
تداوم درخواست معرفت آن حضرت عجل اللَّه فرجه

مداومت کردن بر دعایی که ثقۀ الاسلام کلینی ( ۱) و شیخ نعمانی ( ۲) و شیخ طوسی به سندهاي خود از زُراره روایت کرده اند که گفت : شنیدم حضرت ابوعبداللَّه امام صادق علیه السلام میفرمود : براي آن جوان پیش از قیامش غیبتی خواهد بود .

گفتم : چرا ؟ فرمود : میترسد - و به شکمش اشاره کرد - سپس فرمود : اي زُراره و او است منتظَر و او است که در ولادتش شک میکنند ، پس بعضی میگویند : پدرش بدون بازمانده از دنیا رفت ، و بعضی از آنها میگویند : در حالی که در شکم مادر بود پدرش فوت کرد ، و بعضی میگویند : دو سال پیش از فوت پدرش متولد شد ، و او ست منتظَر مگر اینکه خداوند عز و جل دوست دارد که شیعه را امتحان کند ، پس در آن هنگام است که تشکیک و توهم اهلِ باطل آغاز میشود . اي زراره اگر آن زمان را درك کردي این دعا را بخوان :

اَللَّهُمَّ عَرِّفنی نَفْسَکَ فَإنَّکَ إنْ لَمْ تُعرِّفنی نَفْسَکَ لَمْ اَعْرف نَبیَّکَ ، اَللَّهُمَّ عَرِّفنی رَسُولَکَ فَإنَّکَ إنْ لَمْ تُعرِّفنی رَسُولَکَ لَمْ اَعْرف حُجَّتکَ ، اللَّهُمَّ عَرِّفنی حُجَّتکَ فَانَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفنی حُجَّتَکَ ، ضَ لَلْتُ عَنْ دِینی

بار خدایا تو مرا به خود شناسا کن که اگر خودت را به من نشناسانی پیغمبرت را نخواهم شناخت ، بار خدایا تو رسولت را به من بشناسان که اگر رسول خود را به من نشناسانی حجّتت را نخواهم شناخت ، پروردگارا حجت خودت را به من بشناسان که اگر حجَّتت را به من نشناسانی از دین خود گمراه خواهم شد

مداومت به خواندن دعاي غریق

مداومت کردن بر خواندن دعایی که شیخ صدوق به سند خود از عبداللَّه بن سنان روایت کرده که گفت : حضرت ابوعبداللَّه امام صادق علیه السلام فرمود : پس از این شبهه اي شما را خواهد رسید که بدون نشانه دیده شدنی و امام هدایت کنندهاي خواهید ماند، و از آن نجات نمییابد مگر کسی که دعاي غریق را بخواند . راوي گوید : عرضه داشتم : دعاي غریق چگونه است ؟ فرمود : چنین بگوید :

یا اللَّهُ یا رَحمنُ یا رَحیمُ یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَی دِینِکَ؛

اي خداوند اي رحمان اي مهربان اي دگرگون کننده دلها دل مرا بر دینت پایدار کن .

راوي گوید : من گفتم : یا اللَّهُ یا رَحمنُ یا رَحیمُ یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَ الَأبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَی دِینِکَ .

فرمود : البته خداوند دگرگون کننده دلها و دیدهها است ولی همین طور که من میگویم : تو نیز بگو : یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَی دِینِکَ ( ۳)

و شیخ نعمانی در کتاب الغیبۀ به سند خود از حمّاد بن عیسی از عبداللَّه بن سنان روایت آورده که گفت : من با پدرم به محضر امام ابوعبداللَّه صادق علیه السلام شرفیاب شدیم ، پس آن حضرت فرمود : چگونه خواهید بود اگر در حالی واقع شدید که امام هدایتگر و نشانه آشکاري نباشد ( دیده نشود ) ؟ که از آن حیرت و سرگردانی نجات نیابد مگر کسی که به دعاي غریق ( یا حریق ) دعا کند . پدرم گفت : به خدا سوگند این بلا است ، پس فدایت شوم در آن هنگام چگونه رفتار کنیم ؟ فرمود : هرگاه چنان شد - و تو آن زمان را درك نخواهی کرد - به آنچه در دست دارید [از عقیده راستین] متمسّک شوید تا آنکه أمر برایتان به خوبی روشن شود (۴)

۱.اصول کافی ، ۱ /۳۳۷

۲.غیبت نعمانی ، 86 ، ان فی قائم سنۀ من الانبیاء

۳.کمال الدین ، ۲/ ۳۵۱

۴. غیبت ، ۸۱

گرگ ها بدانند!!!!!

در این ایل غریب

گر پدر نیست،تفنگ پدری هست هنوز

گر چه نیکان همگی بار سفر بربستند،

شیر مردی چو سید علی خامنه ای هست هنوز!

ولايت فقيه پرتوى از ولايت امام زمان (عليه السلام)، و ولايت امام زمان(عليه السلام)پرتوى از ولايت پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)، و ولايت پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) پرتوى از ولايت اللّه جلّ و علا است.

دلیل ناشناس بودن امام مهدی (عج) در عصر غیبت

راه‌های تشخیص صدق و کذب دیدار افراد با امام زمان(عج)

رؤیت حضرت به چند طریق امکان دارد و تشخیص صدق و کذب آن چگونه است؟

رؤیت حضرت در عصر غیبت کبرا به سه صورت ممکن است :

الف) در عالم خواب؛

ب) در حال مکاشفه؛

ج) در حال بیداری.

که در حال بیداری از نظر کیفیت و نحوه دیدار سه گونه دارد:

۱ ـ دیدار با حضرت با عنوان غیرحقیقی؛ به گونه‌ای که دیدار‌کننده هنگام ملاقات و بعد از آن، هیچ گونه توجهی به شخص حضرت ندارد و ایشان در این دیدار، فردی عادی و ناشناس تلقی می‌شود، این رؤیت ممکن است برای بسیاری از افراد به طور تصادفی و ناشناس رخ دهد و حضرت با افراد برخورد داشته باشد، ولی هرگز او را نمی‌شناسند.

۲ـ دیدار حضرت همراه با شناخت؛ یعنی شخص دیدار کننده حضرت را به هنگام دیدار بشناسد، این نوع رؤیت، بسیار اندک و انگشت شمار است؛ زیرا چنین رؤیتی با فلسفه غیبت منافات دارد و در عصر غیبت، اصل بر این است که حضرت از چشمان مردم پنهان باشد، مگر در مواردی که مصلحت مهم‌تری اقتضا کند و حضرت بنا به مصالحی خود را بشناساند که این نوع دیدار فو‌ق‌العاده اندک است؛

۳ـ رؤیت حضرت در حال غفلت از حضور امام، یعنی شخص حضرت مهدی(عج) را ملاقات می‌کند، ولی در آن حال به حضور حضرت توجهی ندارد و وی را فردی عادی می‌پندارد، اما پس از ملاقات با توجه به دلایل و شواهد موجود، یقین پیدا می‌کند که وی امام عصر(عج) بوده است.

بیشتر تشرفاتی که در کتاب‌ها نقل شده است، از این نوع است و نشناختن نیز یا به دلیل غفلت شخص دیدار کننده در آن حال است و یا به دلیل اینکه حضرت در او تصرفات تکوینی و ولایی کرده و اجازه شناخت را به وی نمی‌دهد؛ ولی بعد از جدایی، از قراین دیگر قطع پیدا می‌کند که وی امام بوده است.

اما تشخیص صدق و کذب چنین رؤیت‌هایی، به دلیل یقینی و صدق گوینده نیاز دارد، چنین ادعاهایی از افراد ناموثق و بی‌تقوا پذیرفتنی نیست و اصل بر تکذیب مدعی چنین دیدارهایی است، مگر اینکه به صحت گفتار وی یقین داشته باشیم.

دلیل ناشناس بودن امام زمان(عج) در عصر غیبت

چرا افراد هنگام ملاقات امام را نمی‌ شناسند ؟

زیرا غیبت که به معنای ناشناس بودن حضرت است، اقتضا می‌کند که دیگران حضرت را نشناسند، پس نشناختن حضرت در چنین ملاقات‌هایی طبق قانون غیبت بوده و دلیل نمی‌خواهد؛ زیرا ایشان در حال غیبت‌اند و نباید غیبت و ناشناس بودن، به ظهور و شناسایی تبدیل شود.

در عین حال با اینکه در زمان غیبت به دلایلی که موجب غیبت شده، امام مهدی(عج) باید از دیده‌ها مخفی باشند، ممکن است کسانی که مشکل بزرگی دارند یا به مقامات معنوی عالی دست یافته‌اند، به محضر آن حضرت شرف‌یاب شوند.

البته این شرف‌یابی می‌تواند متفاوت باشد، برخی حضرت را می‌بینند ولی نمی‌شناسند؛ گروهی می‌بینند و می‌شناسند و حضرت هم با آنان سخن می‌گوید؛ برخی او را می‌بینند و می‌شناسند و اجازه می‌یابند که با ایشان سخن بگویند، این تفاوت‌ها به دلیل اختلاف درجات معنوی افراد است.

در هر حال دلیل اینکه افراد کمی هنگام ملاقات، آن حضرت را می‌شناسند، آن است که شایستگی دیدن همراه با شناخت، در افراد کمی وجود دارد.

چرا نباید برای دیدن بقیة‌الله(عج) اصرار کرد

آیا دیدن امام زمان(عج) دارای شرایط خاصی است و نصیب هر کسی می‌شود؟ و آیا ندیدن آن حضرت مصلحتی دارد؟

دیدن امام زمان(عج) در عصر غیبت کبری امکان داشته و اگر کسی توفیق یابد، سعادت بزرگی نصیبش شده است، اما همه سعادت این نیست که انسان شبانه‌روز تلاش کند و خواهان دیدن امام باشد، البته دیدن حضرت سبب نمی‌شود که انسان گناه نکند؛ زیرا برخی انسان‌های معاصر دیگر امامان(ع) با وجد دیدن امام معصوم باز هم گناه می‌کردند و حتی گاهی با آنها مخالفت می‌کردند.

دیدن حضرت تأیید بر کردار درست انسان نیست؛ اگر چه نصیب هر کس نمی‌شود، ندیدن حضرت هم دلیل بر خرابی اعمال نیست، بسیاری از بزرگان، علما و مجتهدان، امام زمان(عج) را ندیدند، ولی چه بسا افرادی که مسلمان هم نبودند، ولی چون به مقام اضطرار رسیدند، حضرت از آنها دست‌گیری کرده و از این جهت امام را دیده باشند.

مهم این است که اگر ما او را نبینیم، او ما را می‌بیند و همین اعتقاد برای ترک گناه کافی است.

احمد ‌بن حسن بن ابی‌صالح خجندی، مدتی در جست‌وجوی امام زمان(عج) شهرها را می‌گشت و بسیار جدی بود و اصرار داشت که به حضور آن حضرت مشرف شود، عاقبت نامه‌ای از طریق حسین‌بن روح به این مضمون برای حضرت مهدی(عج) نوشت: «دل من، شیفته جمال تو گشته و همواره در فحص و طلب تو می‌کوشم، تمنا دارم جوابی مرحمت فرمایید که قلب من ساکن شود و دستوری در این باره فرمایید».

جواب آمد: «هر کس در خصوص من جست‌وجو و تجسس کند، مرا می‌طلبد و هر کس مرا بیابد، به دیگران بنماید و هر کس مرا به دیگران بنماید، مرا به کشتن دهد و هر کس مرا به کشتن دهد، مشرک شود».

بنابراین احتمال دارد که به صلاح ما نباشد آن حضرت را ملاقات کنیم، چه بسا دیدار حضرت مایه عجب، تکبر و خودپسندی ما شود که خود مایه هلاکت انسان است.

نظر آیت‌الله بهجت درباره علت نقاب دیدار ما با امام زمان(عج)

آیا اگر از گناه اجتناب کنیم و منتظر واقعی باشیم، امام زمان(عج) به ما سر می‌زند؟

قطعا گناه کردن، مهم‌ترین علت محرومیت از عنایات امام زمان(عج) است، امام مهدی (عج) نیز در توقیع شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید: «ما را از ایشان(شیعیان) چیزی محبوس نکرده است، مگر گناهان و خطاهایی که از ایشان به ما می‌رسد و ما آن را ناخوش می‌داریم و از ایشان نمی‌پسندیم».

آیت‌آلله بهجت نیز بیان فرموده‌اند: اگر بفرمایید چرا به آن حضرت دسترس نداریم، جواب شما این است که چرا به انجام واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستند؟ او به همین از ما راضی است؛ زیرا «اورع الناس من تورّع عن المحرمات»؛ پرهیزکارترین مردم کسی است که از کارهای حرام بپرهیزد، ترک واجبات و ارتکاب محرمات، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.

بنابراین اگر ما از گناه اجتناب کنیم و منتظر واقعی باشیم، به مقامی می‌رسیم که غیبت و حضور برایمان فرقی ندارد، امام سجاد(ع) به ابوخالد کابلی می‌فرماید: «ای ابوخالد! به درستی که مردم زمان غیبت حضرت مهدی(عج) آنان که معتقد به امامت هستند و در انتظار ظهور او به سر می‌برند، با فضیلت‌ترین مردم همه زمان‌ها هستند؛ به دلیل اینکه خداوند متعالی عقل و فهمی به آنان عنایت کرده که غیبت در نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است».

از این رو، در حدیث دیگری امام جعفر صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس دوست دارد که از یاران حضرت قائم(عج) شود؛ باید که منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول شود».

بنابراین اگر کسی ترک گناه کند و منتظر امامش باشد، از یاران واقعی حضرت به شمار می‌آید، آن‌گاه اگر بزرگترین توفیق الهی او را دریابد، غیبت و و ظهور حضرت برایش تفاوت نخواهد داشت.

منبع : کتاب مهدویت پرسش‌ ها و پاسخ‌ ها